Koningsdag op Bunaken

Hari raya! Koningsdag! En de dag om naar Bunaken te gaan. But first… Let’s go to the swimmingpool. We gingen pas laat naar Bunaken omdat Eryztho eerst stage moest lopen. Dus wij gingen lekker naar het zwembad met zijn 3tjes. Lekker een uurtje gezweommen om daarna in de regen naar huis te rijden :p
Terug in Woloan II kon de oranje outfit aan! Eryz liet weten dat zijn huisbaas ons wel weg wilde brengen. Vriendelijk. We waren beneden aan het wachten tot zij er waren en de nieuwe nanny vond ons nogal interessant in onze oranje kleding. We waren een beetje met de kleine kindjes aan het spelen en ze was constant foto’s van ons aan het maken. Zo irritant.
Eryz stond te kijken van wat wij bij hadden. Vrouwen he: volle trolley. Hij had een klein schoudertasje bij. Mannen… Daar gingen we. De zwager van pa Rolly, Lorenzo, had een boot waar hij ons mee zou komen halen. Of iig zijn bootjongen. We moesten naar Hotel Celebes en vragen naar Andy. De huisbaas wist alleen niet waar dat hotel was en hij begreep volgens mij niet goed dat wij een boot hadden geregeld en niet de publieke boot zouden nemen. Toen we het hotel na lang zoeken eindelijk hadden gevonden was er geen Andy te vinden. Dus we belde Lorenzo en die zei dat we maar moesten wachten. Ok… Gelukkig kwam hij een minuut later aan, dus konden we op pad.
Heeeeerlijk op de boot! De zon ging al een beetje onder, dus genoten van een super zonsondergang; al die kleuren!! Bij aankomst stond Lorenzo ons op te wachten bij zijn cottage. Hij had gewoon een eigen resort op het strand! Als we dat hadden geweten… We hadden zelf een resort geboekt. Lorenzo zei dat het niet erg was. Hij zou Daniël bellen om te zeggen dat we niet kwamen. Awkward!! Dat hebben we maar niet gedaan. Geboekt is geboekt. Ook dat was geen probleem voor Lorenzo gelukkig. Andy heeft ons met de boot afgezet bij Daniëls homestay. Als we dit hadden geweten hadden we natuurlijk niets geboekt. We voelden ons wel een beetje lullig, maar het zou ook lullig geweest zijn om niet bij Daniël aan te komen.
We kwamen aan en ze waren eigenlijk heel verbaasd dat wij er waren. Ze hadden ons volgens mij wat eerder verwacht ofzo. Ze vroegen of we 2 standaard kamers hadden geboekt. Maar dat was niet zo, 2 superior kamers. Met aparte bedden vanwege Eryz. In de eerste cottage stond een tweepersoonsbed. Maar even gaan kijken in de andere in de hoop dat daar 2 aparte bedden stonden. Gelukkig was dat het geval, dus we wisten wie waar sliep. Nikki en ik op een kamer en Whitney en Eryz. Bij ons was het doortrekknopje van de wc helaas kapot. Gelukkig hebben ze bij alle Indo-wc een kraantje om je billen mee af te spuiten. Die konden we een beetje gebruiken om de wc ‘door te spoelen’. Ook hadden we een open lucht douche: een betonnen bak met een kraan in een hokje zonder dak.
Na het eten zijn we op het strand gaan liggen. Het was al pikkedonker en het was ontzettend helder. Dus heel veel bintang-bintang (sterren)! Ik was echt aan het genieten. Lekker met een muziekje en een biertje in de hand op het strand van de sterren genieten. Kan haast niet beter! Ik had hier wel kunnen overnachten.

De wekker stond, maar ik was er al voor wakker. We wilden natuurlijk zo veel mogelijk genieten van HET duikeiland Bunaken. Na het ontbijt gingen we gelijk naar het strand: 10 seconden lopen van ons huisje! We liepen het water in en het was ontzettend helder. Bijna overal waar we keken lagen zeesterretjes. Hoe schattig! Ik vond het wel een beetje eng, want ik wilde daar natuurlijk niet op gaan staan. Sowieso om ze niet dood te trappen, maar ook omdat ik wist dat sommige zeesterren giftig kunnen zijn. We zijn een stuk de zee in gelopen en merkte dat het echt niet diep werd. We konden echt heel ver lopen en het bleef maar vlak. Wel heel fijn om de bodem te zien, zodat we wisten waar plantjes stonden en stenen en koraal. We moesten wel voorzichtig zijn, want dat koraal kan heel scherp zijn en we wilden ons natuurlijk niet verwonden. We zijn terug gelopen en keken op het kantoor of we waterschoentjes konden huren. Ik was die van mij natuurlijk vergeten mee te nemen. Gelukkig kon dat. Dat liep toch wel iets makkelijker in het water.
We liepen vrij ver de zee in maar het werd maar niet diep, dus we konden niet echt snorkelen. Er lag een bootje te dobberen en daar zat een Australiër op die we de avond ervoor bij het eten even hadden gezien. Hij vroeg of we mee wilden naar een eilandje verderop: Siladen. Zij gingen daar duiken en je kon daar ook heel mooi snorkelen. Dat lieten we ons geen twee keer zeggen. Dus we klommen aan boord. Weer heerlijk kunnen genieten van een boottochtje. James, de Australiër, duikt al 13 jaar en was voor het eerst in Bunaken. Hij had in al die tijd nog nooit zo iets moois gezien. Hij woont bij The Great Barrier Rief, maar dit was vele malen mooier. Hij zei dat de rest wat wij zouden zien nu zou gaan tegenvallen omdat dit het mooiste plaatsje was om te duiken volgens hem. Ook zei hij dat de kans groot is dat we schildpadden zouden zien bij Siladen. Dat zou zo ontzettend gaaf zijn! Fingers crossed!
We mogen natuurlijk niet duiken omdat we geen brevet hebben, maar konden dus wel snorkelen. En dat deden we. WAUW!! Ik heb mijn ogen uitgekeken. Zo mooi. Zo veel vissen en zo helder! Je kon ook echt zien dat de bodem echt heel plotseling naar beneden liep. Echt als een soort van afgrond. Daar gingen de duikers dus naar beneden. Het was te diep om ze te zien. Maar dat wat we konden zien… GEWELDIG! Helaas geen schildpadden gezien, maar ach. Ik had daar wel heel de dag kunnen ronddobberen en kijken naar de vissen.
Er was wel een flinke stroming. Dat hadden we eerst niet in de gaten, dus we moesten flink zwemmen om terug te komen. Maar dat ging gelukkig goed. Daarna zijn we een beetje dichter bij de boot in de buurt gebleven. Maar wat een variatie aan vissen en koraal. Echt om verliefd op te worden.
Op een gegeven moment voelde we dat de stroming draaide. Ook voelde we dat aan het water; er kwamen allemaal warme stromen rond ons. En nee, dat was geen pis. Het was echt heel erg veel warm water. En de vissen vonden dat ook wel heel erg lekker. Daarom kwamen de vissen heel erg dicht bij ons. Zo mooi om mee te maken!
Daarna hebben we nog op het strand gechild en wat stukjes in het water gezeten. Het eb en vloed was echt heel goed te zien. Zo vreemd. Zo dichtbij dat het water was bij vloed, zo ver weg was het bij eb. We moesten echt ver lopen wilde we wat water zien. De zeesterren die daar eerst lagen, waren nu allemaal opgekruld en opgedroogd. Wel sonde, maar er zullen er vast weer nieuwe komen.
Gelukkig was er best veel schaduw, want het was echt niet uit te houden in de zon. Zelfs het water was vies warm. Dus echt afkoeling konden we er niet vinden. We lagen nog wat te zonnen, toen we een hele grote vogel boven ons zagen vliegen. Bij beter kijken zag ik dat het een zeearend was. Hij cirkelde even rond, maar vloog daarna weg. Was echt super om te zien!
Het was al laat in de middag en de bootman van Lorenzo zei dat hij ons niet na 4 uur wilde wegbrengen omdat hij niet vaart als het donker is. Om 18:00 is het hier donker en het is zeker een half uur varen. We moesten bellen als we terug wilden. Dus om half 4 bellen: neemt hij niet op. Iets over 4en belde hij terug. Gelukkig wilde hij ons toen nog wel weg brengen. Hij zei dat hij er nu gelijk aan kwam. In Indo-termen: ik vaar over 10 minuten weg. Een half uur later was hij er, terwijl het gisteren maar 5 minuten was om van Lorenzo naar Daniël te varen. Ach, jam karet.
Weer thuis de koffertjes en lekker in de douche. Ik had in de auto al een beetje het idee dat ik verbrand was. Toen ik uit de douche kwam, was ik al helemaal niet blij. Het was niet een beetje. Ik was echt een kreeft. En het deed pijn! Wat een zielepietje ben ik toch :(

Zo volgens mij genoeg getypt. Een update over Sayap Kasih komt een volgende keer!